Saskia Goldschmidt – De hormoonfabriek
Gisteren heb ik het boek De hormoonfabriek gelezen. Dit boek is geschreven door Saskia Goldschmidt.
Liefde en venijn tussen broers, tegenstrijdige belangen tussen commercie en wetenschap, met bronsthormoon volgestopte fabrieksmeisjes en door testosteron voortgedreven kerels – De hormoonfabriek is een bloedstollend verhaal geïnspireerd op historische feiten, waarin het zicht op goed en kwaad soms wordt vertroebeld door de roes van de vooruitgang.
De succesvolle ondernemer Mordechai de Paauw, Motke voor vrienden, kijkt terug op zijn leven terwijl hij in een bed ligt met een ijzeren rand, dat lijkt op de kooien waarin de proefdieren van zijn laboratorium werden opgesloten. Hij realiseert zich dat het hem niet gelukt is fatsoenlijk te leven. In de jaren twintig van de vorige eeuw stonden hij en zijn tweelingbroer Aron aan het begin van een adembenemend project. Samen met de beroemde hoogleraar en farmacoloog Rafael Levine richtten ze een bedrijf op, waarin het slachtafval van Motkes vleesfabriek gebruikt werd voor het ontwikkelen van hormoonpreparaten.
De omstandigheden aan het begin van de onderneming zijn niet gunstig. Armoede en criminaliteit in de katholieke provinciestad, de klassenjustitie die in het interbellum gemeengoed is en het opkomend antisemitisme vormen een giftig mengsel. Maar Motke zet door, geen prijs lijkt te hoog. Als na de Tweede Wereldoorlog de balans wordt opgemaakt, blijkt dat niemand ongeschonden uit de strijd is gekomen.
Ik blijf het erg goed vinden als schrijvers heden en verleden op een goede manier kunnen afwisselen om op die manier een verhaal te vertellen. Zo ook Saskia Goldschmidt in De hormoonfabriek.
In feite wordt het verhaal verteld door de hoofdpersoon die, op zijn sterfbed, terugblikt op zijn leven en wat hij allemaal heeft beleeft. Het verhaal is zeer goed bedacht en ook heel erg goed uitgewerkt. Pas als je het boek helemaal hebt uitgelezen, lees je dat het verhaal is geïnspireerd door de ontstaansgeschiedenis van Organon en ik moet zeggen dat ik De hormoonfabriek daardoor alleen maar nog beter vindt.